Prawie 30 lat na trasie. Historia, która zawsze dojeżdża.

U nas: jedna furgonetka, jeden kierowca i jedno „tak” dla klienta, który potrzebował czegoś „na wczoraj”. Telefon dzwonił za często, mapa składała się jak akordeon, a kawa była walutą silniejszą niż euro. I tak — z uporem, który nie znał słowa „jutro” — zaczęła się droga firmy, która przez prawie trzy dekady nie zjechała z pasa szybkiego ruchu.

Początkowo krążyliśmy między pobliskimi rampami. Potem pojawił się stały klient, a wraz z nim — dwa kolejne auta. I ta myśl: czy damy radę dalej, szybciej, szerzej?

Gdy Europa uchyliła szlabany, odpowiedź brzmiała: „w drogę”. Zmieniliśmy skalę działania tak naturalnie, jak przełącza się bieg w górach: najpierw współpraca transgraniczna, pierwsze długie noce, pierwsze „proof of delivery” wysyłane o świcie. Właśnie wtedy odkryliśmy, że ekspres to nie rodzaj zlecenia. To charakter.

W świecie, gdzie minuty rządzą kosztami, nauczyliśmy się liczyć je głośno. Każde „nie da się” zmienialiśmy na „spróbujmy inaczej”.

• „Jeśli nie dojedzie, staje linia.” — O 22:43 zmieniliśmy trasę, slot i kierowcę. O 5:58 wózek już zjeżdżał z rampy.
  
• „Trzy różne awizacje, mgła pod granicą.” — Dział operacyjny spięty jak pas transportowy; kierowca nie stracił minuty na bramie.
• „Dziś święto, wszyscy śpią.” — „Świetnie. Będzie mniej korków.”

Gdy klienci rośli, my rośliśmy z nimi. Parkowaliśmy pod magazynami nie tylko mniejszymi autami — stopniowo wjechały ciężarówki o większej ładowności i wysokości, a w końcu także zestawy z naczepami MEGA.

Nie goniliśmy mody. Zmienialiśmy proporcje floty z rozmysłem: stabilizując liczbę mniejszych jednostek i inwestując w te, które wnoszą więcej możliwości operacyjnych. To przestawiło zwrotnicę: odległe trasy stały się codziennością, a wymagające projekty — normą.

Aby szybkość nie zamieniła się w chaos, zbudowaliśmy porządek. Osobne działy — spedycja, monitoring, a później Track & Trace — dały nam tę drugą parę oczu, która widzi przez mgłę.

Postawiliśmy też na własne oprogramowanie. Sprawdzało się długo, aż pewnego dnia przyznaliśmy: ambicje urosły szybciej niż kod. Wtedy weszło nowe TMS, urządzenia pokładowe do komunikacji i skanowania dokumentów, a w planach — automatyzacje oparte na AI. Mniej klikania, więcej dowożenia.

Standardy nie są trofeami do gabloty. To narzędzia pracy. Wdrażane u nas systemowo — od ISO po TAPA, od odpowiedzialności środowiskowej po ocenę EcoVadis (z medalem, który cieszy, ale zobowiązuje).

Dla branż wrażliwych dołożyliśmy DiDb — przepustkę zaufania, która mówi partnerom: wiemy, kogo wpuszczamy za kierownicę.

Reguły gry zmieniają się szybciej niż kiedyś. Zanim przepisy dojadą do bramy, my już stoimy na właściwym pasie. Gdy rynek sygnalizował nadchodzące zmiany dla najmniejszych pojazdów, przestawiliśmy strategię: ograniczyliśmy ich udział i przyspieszyliśmy rozwój floty ciężarowej.

Nie chodziło o modę. Chodziło o gotowość — żeby jutro nie tłumaczyć klientom wczorajszych wymówek.

Co dziś znaczy „mieć mocną flotę” w naszym wydaniu?

• 120 pojazdów — od <3,5 t po zestawy <40 t,
  
• w tym: 20 mniejszych jednostek <3,5 t, 10 w klasie <7,5 t, ponad 50 w <18 t oraz 40 zestawów z naczepami MEGA (kolejne dołączają w tym roku),
• 140+ kierowców i zespół 40 osób w sześciu działach, czuwający 24/7/365.

To nie liczby do raportu. To rezerwa mocy, która ma dowieźć Twoje „na jutro” dzisiaj.

Sztuką nie jest wystartować. Sztuką jest przez trzy dekady wciąż dowozić — gdy jest jasno i gdy jest mgła, w sezonie i poza.
Różnie się nazywaliśmy, rośliśmy, zmienialiśmy skórę systemów i proporcje floty. Jednego nie zmieniliśmy nigdy: gwarancji, że przyjedziemy na czas.

Potrzebujesz partnera, który lubi minuty bardziej niż wymówki? Wskakuj. Jedziemy.